ازدواج با کِراشم

واژه «کِراش» برای دهه های هفتاد یادآور یک بازی خاطر انگیز پرجنب و جوش که از 1996 وارد بازی های پلی استیشنی شد. افراد در این سنین حداقل یک باز یکی از مراحل آن را بازی کرده اند. شخصیت اصلی داستان از کراش باندیکوت و دوستان او تشکیل می‌شود که می‌بایست بازی را به شکل مرحله به مرحله به پیش برده و با دشمنان و هماوردان، که غول آخرهای هر مرحله هستند مبارزه کند. داستان همیشگی بازی، درگیری‌های میان کراش باندیکوت و دکتر نئو کورتکس است.

اما به تازگی با یک واژه دیگر با نام «کِراش» در ادبیات فضای مجازی روبرو هستیم که نه یک بازی برای سرگرمی ( Crash) بلکه یک بازی(Crush) با زندگی جوانان است.

- Crush - یک اصطلاح انگلیسی است و به فردی اطلاق می‌شود که به کسی علاقه‌مند شده است و طرف مقابل از این موضوع اطلاعی ندارد. کراش در ابتدا توسط کاربران توئیتری و در فضای این شبکه اجتماعی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گرفت اما در روزهای اخیر به سوژه جدیدی برای دانشجویان دانشگاه‌های کشور تبدیل شده است.

کانال‌های تلگرامی با عناوین مختلفی مانند «کراش یاب» ضمن جلب توجه دانشجویان و جوانان، مورد اقبال آن‌ها قرار گرفته، به شکلی که مخاطبان بعضی از این کانال‌ها به چند هزار نفر می‌رسد. دانشجویان مشخصات فرد مورد نظر خود را برای ادمین کانال ارسال می‌کنند تا در کانال دانشگاه منتشر شود. حرکتی که البته از جایگاه اجتماعی قابل ارزیابی و بررسی است. پیام‌های مختلف با ادبیات متفاوت و با درون مایه طنز، همه یک محتوای مشترک دارند و در آن نسبت به فردی که به او علاقه‌مندند تعریفی ارائه می‌دهند.


دکتر قرایی مقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران در ارتباط با کانال های کراش یاب می گوید:  چند نکته را باید در خصوص کانال‌های کراش‌یاب درنظر گرفت و باید دید که اهداف حضور دانشجویان و سازندگان کانال‌های این‌چنینی چیست. همه محتوا و مطالب به صورت پیام‌های عاشقانه، دوستی و علاقه در این‌ها منتشر می‌شود و ذهن‌های دانشجویان و جوانان را به خود جذب کرده است. اگر به این مساله بخواهیم خوش‌بینانه نگاه کنیم باید گفت سن ازدواج جوانان ایجاب می‌کند که در کانال‌های کراش‌یاب حضور داشته باشند و برای مدیر آن‌ها پیام‌های خودشان را نسبت به فردی که دوست دارند ارسال می‌کنند.

 اکثر محتوای آن‌ها دوستی دختران و پسران جوان است که این موضوع هم با عرف و شرع ما مغایرت دارد که دختر و پسری که با یکدیگر نامحرم هستند بخواهند ارتباطی باهم داشته باشند. کسی که کانال‌های کراش‌یاب راه انداخته باید بداند که اشاعه فحشا و گناه می‌کند. سوال من اینجاست که مدیر کانال‌ را چه کسی تایید کرده؟ آیا واقعا آن فرد یا افراد دانشجو هستند و داخل ایران زندگی می‌کنند؟ دانشجویان و جوانان چگونه و بر چه اساسی به مدیران کانال‌های کراش‌یاب اعتماد می‌کنند و در دل‌ها و علاقه خودشان نسبت به دیگر افراد می‌فرستند؟ به هر حال ممکن است مدیر کانال از حرف‌ها و سخنان دختران و پسران جوان سوءاستفاده کند و آنان را فریب یا در دام بیاندازد. از همه مهمتر اینکه کراش‌یاب‌ها حیا و احترامات را از میان جوانان و دانشجویان از بین می‌برد و باعث معضلات و آسیب‎های اجتماعی غیرقابل پیش‌بینی خواهد شد.


ازدواج های کِراشی
 پیام‌های عاشقانه و دوستت دارم به صورت کتبی و شفاهی از قدیم بوده است؛ یعنی جوانان ابراز علاقه خودشان را به صورت‌های مختلف به یکدیگر منتقل می‌کردند، لازم به ذکر است که این نامه نگاری برای دختر و یا پسر همسایه  بر اساس یک شناخت اولیه صورت می گرفت نه فقط بر اساس یک نیم نگاه.  اما با پیشرفت تکنولوژی ارسال چنین پیام‌هایی تغییر کرده و به نوعی امروزی و براساس فضای مجازی صورت می‌گیرد. دختران و پسران علاقه مند هستند با استفاده از این فضای عاشقانه ای که برای آنها ایجاد شده است به کسی که علاقه مند شده است به گونه ای عشق و علاقه خود را بفهماند و این کانال را دریچه ای برای فهمیدن معشوق خود و گاهی به وصال همدیگر رسیدن می دانند. اما آنچه باید در نظر گرفت این است که به صرف یکی دوبار در یک ترم و یک کلاس و یا فقط در لابی دانشگاه دیدن فرد باعث می شود که به یک «کراش» تبدیل شود؟ آیا اصلا برای «کراش بودن» نیازی به شناخت اولیات از فرد « کراش شده» نیست؟

دکتر قرایی مقدم در ارتباط با ازدواج با کراش می گوید: آن چیزی که من از کانال‌های کراش‌یاب دیده‌ام، باید بگویم که ازدواجی از دل کانال‌های تلگرامی در نمی‌آید یا حداقل ازدواج موفقی میان جوانان شکل نمی‌گیرد. اگر کراش‌یاب‌ها را مشاهده کرده باشید می‌بینید که فقط بحث توجه و جلب نظر نسبت به یکدیگر صورت می‌گرفت و کمتر به مسائلی مانند عشق، علاقه و ازدواج مطرح می‌شود. مگر ازدواج را با معما طرح می‎کنند که فردی بخواهد از میان پیام‌های ارسالی مخاطب و فرد مورد نظر خودش را برای ازدواج پیدا کند و در نهایت خانواده‌ای را تشکیل دهند. بنابراین به هیچ عنوان ملزومات ازدواج در کانال‌های کراش‌یاب وجود ندارد.

بعید می‌دانم که ابراز علاقه جوانان به یکدیگر آن هم از طریق فضای مجازی تاثیرگذاری مثبتی داشته باشد زیرا عشق و علاقه در فضای واقعی و حقیقی رخ نمی‌دهد نه در فضای مجازی. پیش‌نیاز علاقه این است که طرفین یکدیگر را ببینند و از هم شناخت حداقلی داشته باشند؛ اینکه صرفا بیان علاقه از فضای مجازی بدون شناخت صورت بگیرد غیرمنطقی است.  در گذشته هر فردی که از دیگر خوشش می‌آمد نامه می‌نوشت تا ابراز علاقه خود را به وی اعلام کند زیرا آنان همدیگر را بارها دیده بودند و عشق و علاقه‌ای هم از روی شناخت به وجود آمده بود.

اگر هم جوانان و دانشجویان بخواهند ابراز علاقه به یکدیگر کنند لااقل شماره فرد مورد نظر را پیدا می‌کنند و ابراز علاقه می‌کند. بسیاری از دانشجویان و جوانان امروز هنوز با حیا هستند و دوستان و همکاران خود را واسطه قرار می‌دهند تا پیامشان را به کسی که دوست دارند منتقل کنند. اما کانال‌های کراش‌یاب چگونه می‌توانند ندیده و نشناخته پیام ابراز علاقه جوانان را منتشر کنند؟ بنابراین واسطه قرار دادن کانال‌های کراش برای ابراز علاقه جوانان و دانشجویان نسبت به یکدیگر بدترین روش برای ازدواج است.

---

منابع: آنا، قطره