جوانان امروزی متقاضی ازدواج مدرن!

  جوانان امروز معتقدند که این آشنایی برای شناخت بیشتر ازدواج است و در تمام این مدت اشنایی پدر و مادر منتظر می مانند تا فرزندشان تصمیم قطعی بگیرد و گاهی بعد از مدت ها ارتباط دختر و پسر به این نتیجه می رسند که برای ازدواج با یکدیگر مناسب نیستند اما این طرز تفکر و روند ازدواج جوانان امروزی به سبک مدرن تا چه حد درست است؟

کارشناسان چه می‌گویند؟

عده‌ای از کارشناسان معتقدند، سبک‌های ازدواج امروزی مقتضای مدرن و صنعتی شدن جامعه است. به اعتقاد آنها نمی‌توان مدرن شدن در زمینه‌های دیگر را تجربه کرد، اما همچنان انتظار داشته باشیم ازدواج و خواستگاری در جامعه‌‌ به شکل سنتی صورت گیرد. در مقابل عده دیگری با توجه به پیشینه فرهنگی و دینی جامعه معتقدند، بهترین شیوه ازدواج و آشنایی همان شیوه‌های سنتی زیر نظر خانواده‌هاست. گروه سومی نیز نظرشان این است که باید آشنایی و ازدواج جوانان به انتخاب خودشان اما زیر نظر و با تایید ‌خانواده‌ها صورت گیرد.

به گفته دکتر فربد فدایى روانپزشک، اکنون شاهدیم که ازدواج‌هاى سنتى جاى خود را با ازدواج‌هاى «همدلانه» عوض کرده و متأسفانه باید گفت ازدواج‌هاى همدلانه، بیشتر در معرض خطر قرار دارد، به دلیل آن که در این نوع ازدواج‌ها، نیازهاى روان‌شناختى کمتر مورد توجه قرار مى‌گیرد.
دکتر شهلا کاظمى‌پور، عضو هیأت علمى دانشکده علوم اجتماعى دانشگاه تهران و متخصص جمعیت و توسعه هم در این باره معتقد است: باید منظور از ازدواج هاى سنتى و مدرن را کاملاً روشن کرد. در ازدواج‌هاى سنتى که از طریق خانواده صورت مى‌گیرد، انتخاب همسر براى فرزند، تأمین منابع مالى آن، برگزارى مراسم ازدواج و حتى روابط زوجین پس از ازدواج تحت نظارت خانواده‌هاست در حالى که در ازدواج هاى مدرن این امور به خود زوجین محول مى‌شود.»
وی می‌افزاید: در جامعه گذشته کشورمان که جامعه‌ای سنتى بوده اکثر ازدواج‌ها با نظارت خانواده‌ها انجام می‌شده است. در این ازدواج‌ها سن دختر پایین‌تر از پسر بود و دایره همسر گزینى نیز محدود بود، ولى در مقابل درصد ازدواج‌های خویشاوندى بالا بوده است و به دلیل حمایت‌های مالى خانواده، شروع زندگى مشترک براى زوجین بدون دغدغه انجام می‌شد.
  دکتر کاظمی‌پور با اشاره به این‌که امروزه بسیارى از جوانان متقاضى ازدواج مدرن هستند، ادامه می‌دهد: چندان تفاوتی نمی‌کند که با همسر آینده به صورت سنتی آشنا شویم یا مدرن، بلکه مهم این است که از پیش‌نیازهای یک ازدواج سالم برخوردار باشیم.مشکل بسیاری مردم این است که به نیازمندی‌های یک ازدواج مثل خانه، ماشین و پول فکر می‌کنند نه به پیش نیازهای یک ازدواج سالم.

جوانان امروزی به کدام شکل ازدواج گرایش بیشتری دارند؟

هر زن و مردی که با همدیگر ازدواج می کنند، بعد از ازدواج، از خود و همسرشان یکسری توقع و انتظار دارند. بعضی از این انتظارها، یا در راستای خصائص فرهنگی، جسمی و طبیعی فرد بوده و یا نسل اندر نسل به ما منتقل شده است (مانند نقش های فرزند پروری پدر و مادر). اما در کنار این وظایف نسبتاً ثابت، یکسری انتظار هم وجود دارد که به مرور زمان و با توجه به شرایط روز، ایجاد شده و تغییر می کند. مثلاً اگر سالها قبل، از یک پسر 20 ساله می پرسیدند: «چرا می خواهی ازدواج کنی؟» به احتمال زیاد پاسخ می داد: « می خواهم ازدواج کنم تا همسری داشته باشم تا به امورات خانه ام رسیدگی کند و........». یعنی ازدواج بیشتر به خاطر نقش های اجتماعی و فرهنگی صورت می گرفت.ولی امروزه از خیلی از جوان ها می شنویم که: « اگر بخواهم غذا بخورم، یک نفر را استخدام می کنم که برایم غذا بپزد، یا به رستوران می روم. یک تمیز کار استخدام می کنم تا به خانه ام برسد و ..... پس اصلاً چرا باید ازدواج کنم؟» در مقابل، دختر خانم هایی را می بینیم که استقلال مالی دارند و به لحاظ مالی نیازی به داشتن همسر و تکیه گاه احساس نمی کنند. این گونه صحبت ها، نشان می دهد که در دنیای امروز، صرفاً به دلیل نقش های اجتماعی و فرهنگی که به طور سنتی به زن سپرده شده، مانند خانه داری و آشپزی یا به دلیل نقش های اجتماعی و فرهنگی که به مرد سپرده شده است، نمی توان ازدواج کرد.
امروزه حتی ازدواج به خاطر رفع نیاز جنسی هم ناکافی است و باز هم انگیزة بالاتری برای ازدواج لازم است. بنابر این، دلایل سابق برای ازدواج، هر چند عالی و لازم است اما کافی نیست. به نظر می رسد، یک ضرورت قوی برای ازدواج کردن، نیاز به صمیمیت و رابطة پربار عاطفی با شریک زندگی است. به عبارت دیگر اگر در گذشته ازدواج هایی بدون عشق و عاطفه و صمیمیت جنسی صورت می گرفت و ادامه می یافت، اما امروزه این ازدواج ها معمولا دوامی نخواهند داشت. چرا که برای جوانان امروز، دو پایه و ستون مهم ازدواج، صمیمیت جنسی و عاطفی است که بدون آن هیچ ازدواجی استوار نخواهد بود، مگر به شکل کجدار و مریض.

با توجه به آنچه ذکر گردید، در ازدواج هایی که در آن فقط به اصول و شرایط و هنجارهای خانوادگی و فرهنگی توجه می شود(آنطور که در ازدواج های سنتی مد نظر است) و حتی زمانی که جذابیت جسمی(بویژه در زن) هم مد نظر قرار می گیرد، ممکن است تصادفاً شباهت شخصیتی، عاطفی، جنسی و رفتاری وجود داشته باشد و ممکن است وجود نداشته باشد. بنابراین با توجه به تغییر نگرش و انتظارات زنان و مردان امروزی، احتمال اینکه چنین ازدواجی علیرغم چارچوب درستی که دارد، نتواند نیازهای عاطفی و جنسی زوج های امروزی را بر آورده کند، کم نیست. لذا ازدواج های صرفا سنتی که در آن شباهت، علاقه، جذابیت جنسی و رابطه عاطفی طرفین اهمیتی ندارد، امروزه کارایی لازم را نخواهد داشت.
در نتیجه، با توجه به آنچه ذکر شد، به نظر می رسد که در ازدواج های امروزی ترکیبی از ازدواج سنتی با شیوه های نوین، نتیجة بهتری داشته باشد. یعنی ازدواج بر اساس یافته های نوین علمی که روی یکسری شباهت های زوجین و ویژگی های مرتبط با رضایت زناشویی و در نتیجه، ازدواج موفق تأکید می کند و علاوه بر آن، توجه به اصول، هنجارها و معیارهای فردی، خانوادگی و فرهنگی دو طرف.

---

منابع : جام جم / زندگی انلاین